×

We use cookies to help make LingQ better. By visiting the site, you agree to our cookie policy.


image

Storybooks Canada Tagalog, Si Simbegwire

Si Simbegwire

Nagdalamhati si Simbegwire nang pumanaw ang kanyang Nanay. Ginawa ng Tatay ni Simbegwire ang lahat ng kanyang makakaya para alagaan ang kanyang anak. Unti-unti, natutunan nilang maging masaya, kahit na wala na ang Nanay ni Simbegwire. Tuwing umaga ay naupo sila at pinag-usapan ang darating na araw. Bawat gabi ay magkasama silang naghain ng hapunan. Pagkatapos nilang hugasan ang mga pinggan, tinulungan si Simbegwire ng Tatay niya sa kanyang takdang-aralin.

Isang araw, ginabi ng uwi ang Tatay ni Simbegwire. “Nasaan ka na, anak?” tawag niya. Tumakbo si Simbegwire sa kanyang Tatay. Tumigil siya nang nakita niyang hawak ng Tatay niya ang kamay ng isang babae. “Gusto kong makilala mo ang isang taong espesyal, anak. Ito si Anita,” nakangiti niyang sinabi.

“Ikinagagalak kitang makilala, Simbegwire. Lagi kang ikinukwento sa akin ng Tatay mo,” sabi ni Anita. Pero hindi niya kinamayan o nginitian ang bata. Tuwang-tuwa sa galak ang Tatay ni Simbegwire. Lagi niyang binabanggit na sama-sama silang maninirahan, at kung gaano magiging kaganda ang buhay nila. “Anak, sana tanggapin mo tanggapin mo si Anita bilang iyong ina,” sabi niya.

Nagbago ang buhay ni Simbegwire. Hindi na siya nakakaupo kasama ng kanyang Tatay tuwing umaga. Masyado nang pagod para gumawa ng takdang-aralin si Simbegwire sa gabi dahil sa dami ng gawaing-bagay na iniuutos ni Anita. Natutulog siya kaagad matapos ang hapunan. Ang makulay na kumot na bigay sa kanya ng kanyang Nanay ang tanging nagbibigay-ginhawa kay Simbegwire. Tila hindi napapansin ng kanyang Tatay na hindi masaya si Simbegwire.

Makalipas ang ilang buwan, sinabi ng Tatay ni Simbegwire na luluwas muna siya ng matagal. “Kailangan kong bumiyahe para sa aking trabaho,” sabi niya. “Pero alam kong aalagaan ninyo ang isa't isa.” Nalumbay si Simbegwire, pero hindi ito napansin ng kanyang Tatay. Hindi kumibo si Anita. Hindi rin siya masaya.

Lumala ang kalagayan ni Simbegwire. Kapag hindi niya natapos ang kanyang gawaing-bahay, o kapag nagreklamo siya, sinaktan siya ni Anita. Halos ubusin ng babae ang hapunan, at kapiranggot na tira lang ang iniwan para kay Simbegwire. Umiyak si Simbegwire gabi-gabi, yakap-yakap ang kumot ng Nanay niya.

Isang umaga, tinanghali ng gising si Simbegwire. “Tamad!” sigaw ni Anita. Hinila niya si Simbegwire mula sa kanyang kama. Naipit sa isang pako ang kanyang pinakamamahal na kumot, at napunit ito sa dalawang piraso.

Nabalisa si Simbegwire. Napagdesisyunan niyang maglayas sa kanila. Kinuha niya ang mga kapiraso ng kumot ng kanyang Nanay, nagbaon ng kaunting pagkain, at nilisan ang kanilang bahay. Sinundan niya ang daang tinahak ng kanyang Tatay.

Kinagabihan, umakyat siya sa isang mataas na puno malapit sa ilog at gumawa ng tulugan gamit ang mga sanga. Habang pinatutulog niya ang kanyang sarili, umawit siya: “Maama, maama, maama, iniwan mo ako. Iniwan mo ako at hindi ka na bumalik. Hindi na ako mahal ni Tatay. Nanay, kailan ka babalik? Iniwan mo ako.”

Kinaumagahan, inawit itong muli ni Simbegwire. Nang dumating ang mga kababaihan sa ilog para maglaba, narinig nila ang panaghoy galing sa mataas na puno. Akala nila na hangin lamang ito na pumapagaspas sa mga dahon, at nagpatuloy sa kanilang gawain. Pero pinakinggang mabuti ng isa sa mga babae ang awit.

Tumingin ang babae sa itaas ng puno. Nang makita niya ang bata at ang makukulay na kapiraso ng kumot, umiyak siya, “Simbegwire, anak ng aking kapatid!” Tumigil sa paghuhugas ang ibang babae at tinulungang bumaba si Simbegwire mula sa puno. Niyakap ng kanyang tiyahin si Simbegwire at pinatahan siya.

Dinala si Simbegwire ng kanyang tiyahin sa kanilang bahay. Naghain siya ng mainit na pagkain para kay Simbegwire at pinatulog kasama ng kanyang mahal na kumot. Nang gabing iyon, lumuha si Simbegwire sa kanyang pagtulog. Pero ito ay luha ng ginhawa. Alam niyang aalagaan siya ng kanyang tiyahin.

Nang bumalik ang Tatay ni Simbegwire, nakita niyang walang laman ang silid nito. “Anong nangyari, Anita?” malungkot niyang tanong. Ipinaliwanag ng babae na lumayas si Simbegwire. “Gusto ko lang naman na galangin niya ako,” sabi niya. “Pero marahil ay naging masyado akong mahigpit.” Umalis ang tatay ni Simbegwire at tinahak ang direksiyon ng ilog. Nagpatuloy siya sa nayon ng kanyang kapatid para alamin kung nakita ba niya si Simbegwire.

Nakikipaglaro si Simbegwire sa kanyang mga pinsan nang makita niya ang kanyang Tatay mula sa malayo. Natakot siya na baka galit ito, kaya nagtago siya sa loob ng bahay. Pero nilapitan siya ng kanyang Tatay at sinabi, “Simbegwire, nakahanap ka ng perpektong Nanay para sa sarili mo. Isang Nanay na nagmamahal at nakaiintindi sa'yo. Ipinagmamalaki kita at mahal kita.” Napagsang-ayunan nila na maaaring makitira si Simbegwire sa kanyang tiyahin hangga't kailan niya gusto.

Araw-araw ay dumalaw ang kanyang Tatay. Dumating ang panahon na isinama rin niya si Anita. Hinawakan niya ang kamay ni Simbegwire. “Patawarin mo ako, anak, at nagkamali ako,” iyak niya. “Puwede mo ba akong bigyan ng isa pang pagkakataon?” Tumingin si Simbegwire sa kanyang Tatay at sa nag-aalalang mukha nito. Pagkatapos ay humakbang siya at dahan-dahang niyakap si Anita.

Sumunod na linggo, inanyayahan ni Anita si Simbegwire, kasama ng kanyang mga pinsan at tiyahin, sa kanilang bahay para sa isang tanghalian. Ang sarap ng handaan! Inihain ni Anita ang lahat ng paboritong pagkain ni Simbegwire, at kumain ang lahat hanggang sila'y nabusog. Naglaro ang mga bata habang nag-usap ang mga matatanda. Nakaramdam si Simbegwire ng kasiyahan at lakas ng loob. Napag-isipan niya na marahil, sa madaling panahon, ay uuwi siya para manirahan kasama ng kanyang Tatay at kanyang madrasta.

Si Simbegwire 是| "Si" in the context of "Si Simbegwire" translates to "The" or "That is" or "It is."|Simbegwire Simbegwire Simbegwire Simbegwire シンベグワイヤー

Nagdalamhati si Simbegwire nang pumanaw ang kanyang Nanay. |||的時候|||他的|母親 Grieved||||||| Simbegwire grieved when his Mother passed away. Ginawa ng Tatay ni Simbegwire ang lahat ng kanyang makakaya para alagaan ang kanyang anak. 做了|||的|||一切||||為了|照顧|||孩子 |||||||||best efforts||||| Simbegwire's Dad did everything he could to take care of his son. Unti-unti, natutunan nilang maging masaya, kahit na wala na ang Nanay ni Simbegwire. ||學會了||變得|快樂|即使|即使|不再有||||| Little by little, they learn to be happy, even though Simbegwire's Mom is gone. Tuwing umaga ay naupo sila at pinag-usapan ang darating na araw. 每當|早上|是||他們|在||||即將來临||日子 Every morning they sat down and discussed the coming day. 他們每天早上坐在一起討論未來的日子。 Bawat gabi ay magkasama silang naghain ng hapunan. |||一起|他們|準備晚餐||晚餐 |||||served|| Every night they served dinner together. 每晚他們一起準備晚餐。 Pagkatapos nilang hugasan ang mga pinggan, tinulungan si Simbegwire ng Tatay niya sa kanyang takdang-aralin. ||洗滌|||盤子|幫助|||||他的|在|||課業 ||wash||||||||||||assigned task| After they washed the dishes, his Dad helped Simbegwire with his homework. 洗完碗住,他爸爸幫Simbegwire完成他的功課。

Isang araw, ginabi ng uwi ang Tatay ni Simbegwire. 一天||很晚回家|||||| ||came home late|||||| One day, Simbegwire's Dad came home late. “Nasaan ka na, anak?” tawag niya. 在哪裡|你|||呼喊| "Where have you been, son?" he called. Tumakbo si Simbegwire sa kanyang Tatay. 跑向他父亲||||| Simbegwire ran to his Dad. Tumigil siya nang nakita niyang hawak ng Tatay niya ang kamay ng isang babae. 停下來||||她的|握住|||||手|||女人 He stopped when he saw his Dad holding a woman's hand. “Gusto kong makilala mo ang isang taong espesyal, anak. ||認識|你|||人|特別的| “I want you to meet someone special, son. Ito si Anita,” nakangiti niyang sinabi. 這是|||||說道 ||"Anita"||| This is Anita," he said with a smile.

“Ikinagagalak kitang makilala, Simbegwire. |見到你|| |you|| “Nice to meet you, Simbegwire. Lagi kang ikinukwento sa akin ng Tatay mo,” sabi ni Anita. 再次||||我听说||||說道|| ||always talked about|||||||| Your Dad always tells me stories about you," said Anita. Pero hindi niya kinamayan o nginitian ang bata. 但是||||或是|微笑对待||孩子 |||shook hands with||smiled at|| But he didn't shake the boy's hand or smile. Tuwang-tuwa sa galak ang Tatay ni Simbegwire. |||喜悅|||| Simbegwire's Dad was overjoyed. Lagi niyang binabanggit na sama-sama silang maninirahan, at kung gaano magiging kaganda ang buhay nila. ||||一起|||居住||多麼||會變得|美好||生活|他們的 ||mentions|||||live together|||||beautiful||| He always mentions that they will live together, and how wonderful their life will be. “Anak, sana tanggapin mo tanggapin mo si Anita bilang iyong ina,” sabi niya. |希望|接受||||||作為|你的|母親|| ||accept|||||||||| "Son, I hope you accept Anita as your mother," he said.

Nagbago ang buhay ni Simbegwire. 改變了|||| Simbegwire's life changed. Hindi na siya nakakaupo kasama ng kanyang Tatay tuwing umaga. |||坐下|||||| |||can sit|||||| He can no longer sit with his Dad every morning. Masyado nang pagod para gumawa ng takdang-aralin si Simbegwire sa gabi dahil sa dami ng gawaing-bagay na iniuutos ni Anita. 太多了||太累了||做作業||||||||||太多|||事情||指示的任务|| ||||||||||||||amount|||||is commanded|| Simbegwire was too tired to do homework at night because of the amount of work Anita was ordering. Natutulog siya kaagad matapos ang hapunan. ||right away||| He sleeps right after dinner. Ang makulay na kumot na bigay sa kanya ng kanyang Nanay ang tanging nagbibigay-ginhawa kay Simbegwire. |||||給予||她|||||唯一的||舒適感|給予| |colorful|||||||||||||comfort|| The colorful blanket that his Mother gave him was the only thing that comforted Simbegwire. Tila hindi napapansin ng kanyang Tatay na hindi masaya si Simbegwire. 情況|||||||||| Seems like|||||||||| His Dad didn't seem to notice that Simbegwire was unhappy.

Makalipas ang ilang buwan, sinabi ng Tatay ni Simbegwire na luluwas muna siya ng matagal. |||幾個月|||||||離開一段時間||||很長時間 A few months later, Simbegwire's Dad said he was going out for a long time. “Kailangan kong bumiyahe para sa aking trabaho,” sabi niya. 需要||旅行|||我的||| “I have to travel for my job,” he said. “Pero alam kong aalagaan ninyo ang isa't isa.” Nalumbay si Simbegwire, pero hindi ito napansin ng kanyang Tatay. |知道||照顧|你們||||感到憂傷||||||注意到||| ||||||||Felt sad||||||||| "But I know you will take care of each other." Simbegwire was depressed, but his Dad didn't notice. Hindi kumibo si Anita. |沒有動靜|| Anita didn't move. Hindi rin siya masaya. He is not happy either.

Lumala ang kalagayan ni Simbegwire. 好轉|||| Worsened|||| Simbegwire's condition worsened. Kapag hindi niya natapos ang kanyang gawaing-bahay, o kapag nagreklamo siya, sinaktan siya ni Anita. |||完成||||家務事|||||打了她||| ||||||||||complained||hurt||| When he didn't finish his homework, or when he complained, Anita hit him. Halos ubusin ng babae ang hapunan, at kapiranggot na tira lang ang iniwan para kay Simbegwire. 幾乎|||||||一小部分||剩餘部分|||留下||| |consume almost all||||||small portion||leftovers|||||| The woman had almost finished the dinner, leaving only jealous leftovers for Simbegwire. Umiyak si Simbegwire gabi-gabi, yakap-yakap ang kumot ng Nanay niya. |||||擁抱|||||| |||||hugging tightly|||||| Simbegwire cried every night, hugging his Mother's blanket.

Isang umaga, tinanghali ng gising si Simbegwire. ||睡過頭||醒來|| ||overslept||waking up|| One morning, Simbegwire woke up at noon. “Tamad!” sigaw ni Anita. |「喊道」|| “Lazy!” Anita shouted. Hinila niya si Simbegwire mula sa kanyang kama. ||||從|||床上起來 Pulled||||||| He pulled Simbegwire from his bed. Naipit sa isang pako ang kanyang pinakamamahal na kumot, at napunit ito sa dalawang piraso. |||釘子|||最心愛的||||撕裂||||片段 Caught|||nail|||most beloved||||torn apart|||| Her beloved blanket got caught in a nail, and it was torn in two.

Nabalisa si Simbegwire. 被揭發|| Got worried|| Simbegwire was disturbed. Napagdesisyunan niyang maglayas sa kanila. 決定了||||他們家裡 ||run away|| He decided to run away from them. Kinuha niya ang mga kapiraso ng kumot ng kanyang Nanay, nagbaon ng kaunting pagkain, at nilisan ang kanilang bahay. ||||碎片||||||帶著||少量的|||離開了||他們的| ||||pieces||||||brought along|||||left||| He took the pieces of his Mother's blanket, buried some food, and left their house. Sinundan niya ang daang tinahak ng kanyang Tatay. 跟隨|||道路|走過的路||| Followed||||traveled by||| He followed his father's path.

Kinagabihan, umakyat siya sa isang mataas na puno malapit sa ilog at gumawa ng tulugan gamit ang mga sanga. 傍晚时分|||||高的||樹木|||河流||||睡覺的地方||||樹枝 At night, he climbed a tall tree near the river and made a bed with branches. Habang pinatutulog niya ang kanyang sarili, umawit siya: “Maama, maama, maama, iniwan mo ako. |哄自己睡觉||||自己|||||||| |putting to sleep|||||||"Mother"||||| As she puts herself to sleep, she sings: “Maama, maama, maama, you left me. Iniwan mo ako at hindi ka na bumalik. |||||||回來 You left me and never came back. Hindi na ako mahal ni Tatay. |||愛|| Dad doesn't love me anymore. Nanay, kailan ka babalik? |何時||回來 Mom, when are you coming back? Iniwan mo ako.” You left me."

Kinaumagahan, inawit itong muli ni Simbegwire. ||這首歌|再次|| |sang|||| The next morning, Simbegwire sang it again. Nang dumating ang mga kababaihan sa ilog para maglaba, narinig nila ang panaghoy galing sa mataas na puno. |到達|||||||洗衣服|聽到|||哀嚎声||||| ||||||||||||wailing||||| When the women came to the river to wash, they heard wailing from a tall tree. Akala nila na hangin lamang ito na pumapagaspas sa mga dahon, at nagpatuloy sa kanilang gawain. |||風而已|只是|||飄動|||樹葉||繼續進行|||工作 |||||||fluttering|||||||| They thought it was just the wind rustling the leaves, and continued their work. Pero pinakinggang mabuti ng isa sa mga babae ang awit. |||||||||歌曲 |listened to|||||||| But one of the women listened carefully to the song.

Tumingin ang babae sa itaas ng puno. 看著|||||| The woman looked up at the tree. Nang makita niya ang bata at ang makukulay na kapiraso ng kumot, umiyak siya, “Simbegwire, anak ng aking kapatid!” Tumigil sa paghuhugas ang ibang babae at tinulungang bumaba si Simbegwire mula sa puno. |看到||||||五顏六色|||||||||||兄弟姐妹|||洗衣服|||||幫助了|下來||||| |||||||colorful pieces||||||||||||||washing|||||helped|||||| When he saw the boy and the colorful piece of blanket, he cried, "Simbegwire, my brother's son!" The other woman stopped washing and helped Simbegwire down from the tree. Niyakap ng kanyang tiyahin si Simbegwire at pinatahan siya. |||姑姑||||安慰| |||||||comforted| Her aunt hugged Simbegwire and let her live.

Dinala si Simbegwire ng kanyang tiyahin sa kanilang bahay. |||||姑姑||| His aunt took Simbegwire to their house. Naghain siya ng mainit na pagkain para kay Simbegwire at pinatulog kasama ng kanyang mahal na kumot. |||熱的|||||||哄睡了|||||| ||||||||||put to sleep|||||| He served a warm meal for Simbegwire and made him sleep with his dear blanket. Nang gabing iyon, lumuha si Simbegwire sa kanyang pagtulog. ||那個|流淚|||||睡覺時 |||cried||||| That night, Simbegwire wept in his sleep. Pero ito ay luha ng ginhawa. But these are tears of relief. Alam niyang aalagaan siya ng kanyang tiyahin. He knew his aunt would take care of him.

Nang bumalik ang Tatay ni Simbegwire, nakita niyang walang laman ang silid nito. |||||||||空無一物|||他的 |||||||||empty||| When Simbegwire's Father returned, he found his room empty. “Anong nangyari, Anita?” malungkot niyang tanong. 什麼|||||問題 "What happened, Anita?" he asked sadly. Ipinaliwanag ng babae na lumayas si Simbegwire. ||||離開了|| Explained||||left|| The woman explained that Simbegwire ran away. “Gusto ko lang naman na galangin niya ako,” sabi niya. |||||尊重我|||| |||||"respect"|||| "I just want him to respect me," he said. “Pero marahil ay naging masyado akong mahigpit.” Umalis ang tatay ni Simbegwire at tinahak ang direksiyon ng ilog. |||變得|||太嚴格了|離開了||||||||方向|| "But maybe I was too strict." Simbegwire's father left and went in the direction of the river. Nagpatuloy siya sa nayon ng kanyang kapatid para alamin kung nakita ba niya si Simbegwire. |||村莊|||||了解情況|||是否||| ||||||||find out|||||| He continued to his brother's village to find out if he had seen Simbegwire.

Nakikipaglaro si Simbegwire sa kanyang mga pinsan nang makita niya ang kanyang Tatay mula sa malayo. ||||||堂兄弟姊妹|||||||||遠處 Simbegwire was playing with his cousins when he saw his Dad from a distance. Natakot siya na baka galit ito, kaya nagtago siya sa loob ng bahay. 害怕||||生氣|||躲藏||||| She was afraid that he might be angry, so she hid inside the house. Pero nilapitan siya ng kanyang Tatay at sinabi, “Simbegwire, nakahanap ka ng perpektong Nanay para sa sarili mo. |靠近了||||||||找到了|||完美的||||| ||||||||||||perfect||||| But her Dad approached her and said, “Simbegwire, you have found the perfect Mom for yourself. Isang Nanay na nagmamahal at nakaiintindi sa'yo. |||充滿愛意|||對你 |||||understands|to you A Mother who loves and understands you. Ipinagmamalaki kita at mahal kita.” Napagsang-ayunan nila na maaaring makitira si Simbegwire sa kanyang tiyahin hangga't kailan niya gusto. |你||||同意|同意|||可能會|同住||||||只要||| "Proud of"|||||agreed upon|agreed upon||||live with||||||as long as||| I'm proud of you and I love you.” They agreed that Simbegwire could live with his aunt as long as he wanted.

Araw-araw ay dumalaw ang kanyang Tatay. |||拜訪||| His father visited every day. Dumating ang panahon na isinama rin niya si Anita. ||時機||帶著|||| ||||included|||| The time came when he also took Anita with him. Hinawakan niya ang kamay ni Simbegwire. Held||||| He held Simbegwire's hand. “Patawarin mo ako, anak, at nagkamali ako,” iyak niya. 原諒|||||||哭泣著| "Forgive"|||||made a mistake||| "Forgive me, son, and I made a mistake," he cried. “Puwede mo ba akong bigyan ng isa pang pagkakataon?” Tumingin si Simbegwire sa kanyang Tatay at sa nag-aalalang mukha nito. 可以嗎||||給予|||再一個|機會|||||||||擔憂的||臉龐| ||||||||||||||||||worried|| “Can you give me another chance?” Simbegwire looked at his Dad and his concerned face. Pagkatapos ay humakbang siya at dahan-dahang niyakap si Anita. ||邁步|||緩緩地|緩緩地||| ||stepped forward||||slowly||| Then he stepped forward and gently hugged Anita.

Sumunod na linggo, inanyayahan ni Anita si Simbegwire, kasama ng kanyang mga pinsan at tiyahin, sa kanilang bahay para sa isang tanghalian. |||||||||||||||||||||午餐 |||invited|||||||||||||||||| The following week, Anita invited Simbegwire, along with her cousins and aunt, to their house for a lunch. Ang sarap ng handaan! |美味的||宴會 |||The feast The feast was delicious! Inihain ni Anita ang lahat ng paboritong pagkain ni Simbegwire, at kumain ang lahat hanggang sila'y nabusog. 呈上||||||最喜愛的|||||吃飯|||直到|他們|吃飽了 Served||||||||||||||||got full Anita served all of Simbegwire's favorite foods, and everyone ate until they were full. Naglaro ang mga bata habang nag-usap ang mga matatanda. 玩耍||||||交談|||大人們 |||||||||elders The children played while the adults talked. Nakaramdam si Simbegwire ng kasiyahan at lakas ng loob. 感受到||||||力量|| ||||||strength|| Simbegwire felt happy and emboldened. Napag-isipan niya na marahil, sa madaling panahon, ay uuwi siya para manirahan kasama ng kanyang Tatay at kanyang madrasta. |想法|||||很快||||||居住|||||||繼母 |thought||||||||will go home|||live with|||||||stepmother He thought that maybe, soon, he would come home to live with his Dad and his stepmother.